Stichting Zigeunermuziek is opgericht in 2010 en heeft als doel het ten gehore brengen, ontwikkelen, ondersteunen van zigeunermuziek in het algemeen en (authentieke) Hongaarse zigeunermuziek in het bijzonder.

Bestuursleden

Sanne van Delft – Voorzitter
Dennis Cohen – Secretaris
Saskia Vos – Penningmeester
Laurens Moreno – Artistiek leider

Adres

St. Zigeunermuziek
Zocherstraat 31’
1054 LR Amsterdam
T: 06-17100458
E: info@zigeunermuziek.com
KvK: 34319017
rek.nr:
NL52 TRIO 0788 8986 47 t.n.v Stichting Zigeunermuziek

Comité van aanbeveling

Armando
Cherry Duyns
Ton Boersma

Archief
Aangezien veel van deze muziek niet is opgeschreven maakt de stichting een archief met geluidsopnames om deze zo te kunnen bewaren voor de toekomst.
Er zijn al een aantal sites die opgenomen platen en CD’s verzamelen. In het archief van deze stichting zal ook muziek worden bewaard die nu live is opgenomen. Ook zal daar muziek van getranscribeerd worden.

In Memoriam van Laurens Moreno:

ARMANDO    1929 – 2018

Armando is overleden en ineens is de vergankelijkheid mij vreemd, terwijl ik die toch zo goed ken. De betekenis van dingen over generaties heen lijken toch belangrijk.

Als iemand zo oud wordt verwacht je het niet meer dat die overlijdt. Dat is maar goed ook en het was niet een onderwerp waar Armando het veel over had.

Het contact met hem is erin geslopen. Marike Verheul had me gevraagd om haar te vervangen in zijn kwartet. Het eerste optreden was op tv bij het spelprogramma ‘Wie ben ik’, gepresenteerd door Jeroen Krabbé. Ik had twee liedjes opgekregen en ter plekke speelde Armando twee andere die ik gelukkig kende uit het repertoire van de zigeunermuziek.

Het was spannend en dat bleef t ook. Armando was best stug en veeleisend. Omdat ik invaller was hield ik afstand. Zo ook een keer aan de bar en Armando vroeg waarom ik zo ver weg zat, en ik zei dat ik maar invaller was en bang me aan hen te hechten en dan weer weg te moeten. Hij zei dat hij best iemand was waar je je aan kunt hechten. Het leek me dat als iemand dat van zichzelf zegt, dat vast ook zo is. En dat is gebleken. Heel trouw mocht ik ook blijven toen Marike weer terug kwam en speelden we vaak als kwintet.

Ook toen hij niet meer speelde bleef hij me uitnodigen met ensembles en aten we af en toe een hapje samen. Hij vond mijn eten boeretriene-eten…

Het was fijn dat er iemand was die tot in de details begreep waar ik mee bezig ben, en dat hij er vriendelijke belangstelling voor had. Van de inhoud tot de uitvoering. De gemeenschappelijke liefde voor violisten als Magyari Imre, en zijn kennis van de Hongaarse zigeunermuziek was fijn om met hem te delen.

Zo zullen er veel mensen zijn nu die een memoriam schrijven of bedenken. Persoonlijke en over zijn kunst. Wat zijn kunst betreft was ik eerst behoorlijk cynisch. Ik vond hem vooral muzikant. We speelden veel tussen zijn schilderijen op openingen en hij las soms voor uit zijn werk tussen de muziek door. Van cynisch ben ik een grote fan geworden. Alle uitingen, over kleine of grote zaken worden nooit grof, heel fijn voor mijn tere kinderziel. Eén keer betrapte ik hem op een grofheid die mensen in de zaal vast zo opvatte in een stuk wat hij altijd voorlas. Hij was geschrokken, zei dat hij dat helemaal niet zo bedoelde en heeft het nooit meer voorgelezen.

Het was een fijne tijd met Armando. Overal waren altijd bijzondere mensen om hem heen en ik denk dat een grote nalatenschap is. Wat is mooier dan dat er zoveel mensen vriendelijke dingen over hem denken en zijn gerichte persoonlijke aandacht. De woorden over de kunst laat ik verder aan anderen.

Armando, “Dank u wel”. Dit naar de leeuw uit zijn verhaal.